De pancake rocks en een prachtige heenreis as well!

De avond ervoor zijn we in Motuoka in een pub gaan eten. Van een schnitzel en tomato-carrot soep tot onvervalste spareribs.

Om 9.00 uur zijn we weer vertrokken vanuit Kaiterieterie. Henk had nog een paar plekjes laten zien en ze waren de moeite waard. We hadden afgesproken om langs de weg ergens te ontbijten. De navman leidde ons al snel via binnenwegen en het duurde een tijdje voordat we iets hadden gevonden, maar de omgeving was al weer geweldig.

Het ontbijt was in the country kitchen in Wakefield en bijzonder authentiek en gezellig. Aan de overkant hebben we nog een bezoek gebracht aan het plaatselijke Railway museum. Blijkbaar heeft het kleine dorp zich in de jaren 50 verzet dat de spoorlijn moest verdwijnen en waren ze toen headlines in New Zealand.

Na de stop zijn we weer doorgereden en het landschap werd alsmaar lamlendiger. Van prachtige wilde rivieren tot schitterende besneeuwde bergen en mooie begroeide heuvels en dichtgegroeid rainforests. Een tussenstop hebben we nog gemaakt in Murchison waar je met een Swingbridge op grote hoogte over een rivier kon gaan. Hier hebben we een stuk gelopen en hier bleek in 1929 een aardbeving te hebben plaatsgevonden van 7.8 . Chantal Wendy en Fred zijn over de swingbridge teruggelopen en Henk en Jard zijn met de kabelbaan erover heen gegaan.

Via Westport hebben we de weg opgepikt langs de kust op weg naar Punakaki. We hebben de auto toen vaak moeten parkeren, het ene uitzicht was nog mooier dan het andere en dan hebben we de Pancake rocks nog niet eens gezien.. Ook aan de andere kant van de weg waren de bergen met de begroeiing ontzettend mooi.The Pancakerocks waren echter het allermooist, we vonden de zee zeer ruig, maar volgens  sommige kon het nog veel meer tekeer gaan. Ook de neergaande zon was een plaatje . Op de parkeerplaats hadden we nog een bedelaar staan. Het was geen eend en ook geen kiwi dus we noemden hem maar een "kweend" en omdat deze maar bleef bedelden en hebben we hem maar ons brood gevoerd..enkele kilometers  verder stal op het laatste moment een kweend over....het was onmogelijk om hem nog te ontwijken.......

Net voor donker kwamen we aan bij het Alpine Rose motel waar we hartelijk werden ontvangen door de plaats vervangend chef, een Fries die sinds 2003 naar Nieuw Zeeland was gekomen omdat Nederland te druk voor hem was geworden. Vanavond zijn we te voet Greymouth ingelopen voor wat te eten, na een 3 km lopen hadden we nog iets gevonden in een pub.