Back home after 30 years

Om 4.00 uur werden we wakker van de regen, toch nog maar wat geslapen. De avond ervoor hadden we nog gegeten, bij een restaurant om de hoek, lekkere burgers en een Franse serveerster die uitstekend haar best deed maar nog veel moest leren. 

Om 8.00 uur zijn we in een gezamenlijke keuken spek met eieren gaan bakken, alles deed een beetje denken aan een berghut. Om 9.00 uur zijn we in de stromende regen vertrokken. Onze 1e dag dat het weer wat tegenvalt. Via highway 1 en 4 zijn we weer zuidwaarts vertrokken. Na een klein  1 1/2 uur rijden zijn we in een klein stadje bij het yellow house een sterke kop koffie gaan drinken. Erg gezellig was het en ook de tart was geweldig! Nadat Henk het 1e gedeelte had gereden nam Fred de rest voor zijn rekening. Na een tijdje rijden door wederom schitterend landschap maar met nogal wat weggespoelde stukken weg vanwege de hevige regenval in de weken voordat we arriveerden kwamen we in de buurt van de kust. Bij  Foxton beach hebben we een korte strandwandeling gemaakt en heeft Jard nog schelpen en een echte vis gevonden.

Vervolgens zijn we verder gereden en hebben we Palmerstown north, de huidige woonplaats van Lei Meissen links laten liggen. Langzaam begonnen we de thuisomgeving van Wendy te naderen. Via Atakawara road zijn we naar Birchville gereden een buurtschap nabij upper-hut. Deze weg was 27 km lang, 2 meter breed, heuvelachtig met veel haarspeldbochten en dus billen knijpen. Toen we aan het einde hiervan waren wist Wendy de weg en zo reden we de wangakokogrove in, voor Wendy voor het laatst 30 jaar geleden. Het huis stond er nog en er was bijna niks veranderd. Je hoorde het geluid van de Hutt River en we zijn stiekem achterom gaan kijken waar en grote Duitse herder de wacht hield .....