De overtocht, Abel Tasman national park en dokter Rob...

maandagmorgen was het al vroeg aanpoten, om 4.45 ging de wekker. Fred werd wakker met lichte nekklachten. We hadden besloten om niet te ontbijten, kop koffie en vertrekken. Onderweg hebben we de auto afgetankt. Op de higway reden verschillende mensen gewoon met de fiets op weg naar hun werk in Wellington..levensgevaarlijk maar het was blijkbaar de normaalste zaak van de wereld. We waren ruimschoots op tijd bij de boot en konden meteen inchecken. Gelukkig was het weer perfect en de zee een biljartlaken. Op de boot was genoeg vertier naast de geweldige uitzichten. Er ws WiFi een grote tv met de olympische spelen en zelfs een bioscoop. Alles ging zonder problemen in 3,5 uur. Aangekomen zijn we bij hertz onze nieuwe auto gaan ophalen, een grote Kia carnival, spiksplinternieuw met net 2000 km op de teller. We boften dus weer. Het weer was ook geweldig en we hebben de 16 graden aangetikt en stralende zon en blauwe lucht. Toen zijn we gaan rijden naar karaketerie vlakbij het Abel tasman national park waar we onze volgende accomodatie hadden. Onderweg wederom genoten van de prachtige vergezichten, ons viel op dat op de bergen veel meer begroeiing was en inde verte zag je overal sneeuw op de bergen. Rond 16.00 waren we na enkele tussenstops op de plaats van bestemming. Het was een dorpje in een prachtige baai met zandstrand. Savonds hebben we nog gegeten in het erbijgelegen gezellige restaurant. Na wat slaapmutsjes te hebben genoten zijn we vroeg gaan slapen. Smorgens wilden we immers nog trainen voor het ontbijt en dan in het tasman park gaan wandelen.